Is het bestaan van het hiernamaals in strijd met het verstand en de werkelijkheid

Is het bestaan van het hiernamaals in strijd met het verstand en de werkelijkheid?

Antwoord

Dialoog van Twee Baby’s en de Logica van het Leven na de Dood

De vergelijking tussen het leven van een kind in de baarmoeder en het leven in deze wereld wordt gebruikt om een parallel te trekken tussen deze wereld en het hiernamaals. In De Negenentwintigste flits wordt hierover het volgende gezegd:

"En zo, het kind dat uit de moederschoot in de wereld komt, bereikt werelds geluk na de zware, beklemmende moeilijkheden die het in die tunnel ervaart."

Achterwaartse blik: Als we met een filosofische blik kijken naar degenen die na ons komen, kunnen we ons afvragen: "Waar komen deze mensen vandaan, waar gaan ze naartoe en waarom zijn ze in de wereld gekomen?" Omdat hier geen direct antwoord op is, blijft men achter met verwarring en twijfel. Maar wie met het licht van geloof kijkt, begrijpt dat mensen zijn gestuurd door de Eeuwige Koning om de wonderen van Zijn macht, die in het universum tentoongesteld worden, te observeren en te overwegen. (Nursi, B.S., Lem'alar, Yirmi Dokuzuncu Lem'a, Tweede Hoofdstuk, p. 752.)

Een kind in de baarmoeder bereikt het licht en geluk van de wereld na een enge, beklemmende doorgang. Nog vóór de geboorte vraagt het zich af of er een leven buiten de baarmoeder is. Dit kan geïllustreerd worden met het volgende verhaal:

De dialoog van twee baby’s in de baarmoeder

In de baarmoeder zijn twee baby’s. Ze praten over het leven na de geboorte en proberen te begrijpen wat er zal gebeuren.

De eerste baby zegt: "We blijven hier niet voor altijd. Na de geboorte zullen we een permanent leven binnengaan. Iedereen weet dit. We moeten ons voorbereiden op dat leven en ons versterken voor wat ons te wachten staat."

Als we kijken naar een baby in de baarmoeder, zien we dat deze handelingen verricht die daar niet nodig lijken. Bijvoorbeeld:

• Hij zuigt op zijn duim en maakt zuigbewegingen met zijn lippen.
• Hij slikt vruchtwater in en laat het weer door zijn lichaam circuleren, hoewel dit geen voedingswaarde heeft. Hierdoor traint hij zijn spijsverteringsorganen voor na de geboorte.
• Zijn lipbewegingen stimuleren het spraakcentrum in de hersenen.

Onderzoek in de prenatale psychologie vergelijkt baby's die op natuurlijke wijze zijn geboren met baby's die via een keizersnede zijn gehaald. Wanneer men hun hiel prikt, wordt de stresshormoonrespons gemeten.

• Baby’s die door het geboortekanaal zijn gegaan, vertonen een lagere stressreactie.
• Baby’s die via een keizersnede zijn geboren, vertonen een sterkere stressreactie.

Dit toont aan dat de moeilijkheden bij de geboorte de baby weerbaarder maken.

De eerste baby vervolgt: "We gebruiken onze armen, benen, oren en ogen hier niet, wat betekent dat we ze na de geboorte nodig zullen hebben."

De tweede baby zegt: "Nee, ik denk niet zoals jij. Alles is hier, en ik geloof niet dat er een ander leven zal zijn. Ik denk daar niet eens over na."

De eerste baby gaat verder: "We hebben een mond, dus er zal voedsel zijn. We hebben ogen, dus er zal licht zijn. We maken lipbewegingen, dus we zullen praten. We hebben een navelstreng, dus er is iemand die ons voedt."

De eerste baby gebruikt zijn ervaringen in de baarmoeder om voorspellingen te doen over het leven na de geboorte. Hij verzamelt bewijzen uit de baarmoeder om te concluderen dat er een volgende fase zal zijn. Hij stelt dat de kans op een leven na de geboorte groter is dan de kans dat er niets is.

De tweede baby blijft ontkennen: "Ik kijk naar het nu. Ik geloof wat ik zie. Wat ik niet zie, daar geloof ik niet in."

De eerste baby zegt dat hij gelooft in de aanwezigheid van een moeder: "Ik zie haar niet, maar ik geloof dat onze moeder er is. Ze voedt ons via de navelstreng, ze houdt ons warm en beschermt ons tegen ziekte."

De tweede baby ontkent: "Ik zie haar niet, dus waarom zou ik geloven? Als ze bestond, zouden we haar zien."

De eerste baby: "Soms, als het stil is, hoor ik een stem, een lied. Mijn intuïtie zegt me dat er iemand is die van ons houdt. Soms voel ik een zachte streling."

De tweede baby blijft alles aan toeval toeschrijven en ontkent verder. Zo ontstaat een dialoog tussen deze twee baby’s.

Parallellen met het geloof in het hiernamaals

Net zoals bij deze twee baby's, zien we een vergelijkbare dialoog tussen iemand die in het hiernamaals gelooft en iemand die dat niet doet.

• Wie in het hiernamaals gelooft, ziet dat het verlangen naar eeuwig leven diep in de menselijke natuur is geworteld. Als na de dood alles ophoudt, is dat een zinloos einde. Dan verliezen eten, drinken, rijkdom en al het andere hun betekenis.
• Als het gevoel van honger bestaat, betekent dit dat er voedsel is.
• Als het verlangen om schoonheid te zien en liefde te ervaren bestaat, betekent dit dat er iets of iemand is die dit kan vervullen.
• Het feit dat de mens ontevreden is met vergankelijkheid en eeuwigheid wenst, wijst op het bestaan van een eeuwig leven.

Het hiernamaals is een noodzakelijke realiteit

• Alleen oneindigheid kan de menselijke ziel bevredigen.
• Alleen eeuwige gelukzaligheid kan aan de diepste psychologische behoeften voldoen.

De menselijke emoties, intellectuele vermogens en rede wijzen op het bestaan van het hiernamaals. Het geloven in het hiernamaals is dan ook de meest rationele en logische conclusie.

Als er geen leven is na deze wereld, dan heeft het leven zelf geen betekenis.