De mens: een kunstwerk dat zijn Kunstenaar kent

Laten we ons voorstellen dat er een bekwame kunstenaar is. Stel dat deze kunstenaar in staat is om zowel een televisie alsmede een auto te maken en op dezelfde wijze in staat is om zowel een vliegtuig alsmede een raket te vervaardigen, omdat hij in diverse kunsten expert is.

Elk van bovengenoemde werken verwijst naar haar kunstenaar, dus naar degene die ze heeft gemaakt en getuigt dat hij een deskundig persoon is. Het is echter duidelijk dat de verschijning van de kennis en bekwaamheid van die kunstenaar die in de televisie te zien is, heel anders is dan die in de auto te zien is; of die in de auto te zien is heel anders is dan die in de raket te zien is. Hoe meer de verschijning ervan toeneemt, des te meer neemt de waarde van het werk toe.

Nu ga je ervan uit dat deze persoon een dergelijk kunstwerk heeft vervaardigd dat het zelf weet dat het een kunstwerk is, wie zijn kunstenaar is, wat haar verantwoordelijkheden zijn en dat het eveneens de verantwoordelijkheden van de andere kunstwerken van die persoon beseft. Dit werk wordt niet meer vergeleken met andere werken in termen van waarde en belang.

Inderdaad, de mens is een dergelijk kunstwerk van Allah de Rechtvaardige. De zon bijvoorbeeld, geeft licht en vervult een zeer belangrijke en vitale opdracht. Indien wij de afwezigheid van de zon voorstellen, dienen we over het einde van het leven te praten. Hoewel de zon dergelijke belangrijke opdrachten vervult, weet zij niet wat ze doet. Zij is zelfs niet ervan op de hoogte dat de levenden, zonder haar licht, hun leven niet kunnen voortzetten. Aan de andere kant is de mens naast zijn eigen verantwoordelijkheden op de hoogte van de verantwoordelijkheden van andere schepselen zoals de zon. Bovendien weet hij Wie zijn Schepper en Kunstenaar is. Deze hoedanigheid van de mens is ook een van de redenen waarom de mens ver boven andere schepselen staat en als kalief der schepselen wordt betiteld.