Omdat de moeder vanaf de geboorte tot een bepaalde leeftijd als beste het kind kan voeden, verzorgen en verschonen, wordt het gezag over het kind eerst aan de moeder toegekend. De natuurlijke barmhartigheid en de kunde van een moeder vereisen dit ook.^[1]

Een vrouw kwam naar de Profeet (saw) en zei klagend: “O gezant van Allah! Dit is mijn zoon. Mijn buik is voor hem een nest, mijn borsten een fontein en mijn schoot een warm toebehoren geweest. Nu is zijn vader van mij gescheiden en probeert hij het kind van mij af te nemen.” De Boodschapper van Allah (saw) antwoordde met: “Zolang je niet met een ander trouwt, heb jij het eerste gezag over hem.”^[2]

Abu Bakr (sa) zei tegen een vader: “De moeder streelt het kind, neemt hem op haar schoot en het kind neemt de geur van zijn moeder op, het is beter voor het kind dat hij bij haar blijft dan bij jou. Wanneer het kind ouder is, kan hij zijn eigen keuze maken.”^[3]

De persoon die gezag heeft over het kind, behoort redelijk, volwassen en krachtig genoeg te zijn om dit te kunnen doen; ook behoort deze persoon het leven, gezondheid en moraal van het kind te kunnen waarborgen. Naast deze eigenschappen die zowel de man als de vrouw beiden hebben, zijn er ook voorwaarden die enkel voor de man of enkel voor de vrouw gelden. Bijvoorbeeld; dat de man een moslim is en als het kind een meisje is, dat zij niet met hem kan trouwen wanneer het meisje bijvoorbeeld geadopteerd is (mehram). Voor een vrouw geldt dat zij niet met een onbekende voor het kind, is getrouwd. Dit zijn enkel voorbeelden.^[4]

De periode voor het verzorgen en onderhouden (hadane) van een kind is relatief aan zijn behoefte hieraan. Rechters hebben dit bepaald als wanneer een kind zelfstandig kan eten en zijn kleren kan aandoen. Voor een jongen eindigt hadane dus tussen zeven en negen jaar; voor een meisje is dit tussen negen en tien jaar.

Volgens de Maliki wetschool is deze periode wanneer de jongen zijn puberteit bereikt, en voor het meisje totdat ze is getrouwd.^[5]

Wanneer deze periode eindigt, wordt volgens de meerderheid van geleerden de vader als verantwoordelijke aangewezen. Volgens de geleerden van Shafii en Hanbeli wetscholen is het aan het kind om te bepalen bij wie hij wilt blijven.^[6]