Als de Islam het geloof van liefde is, hoe kan het dan dat vallen uit het geloof bestraft wordt met de dood?
Originele vraag
Volgens alle moslims die ik spreek is de islam een godsdienst van liefde en niet van geweld. Maar wat moet ik dan met het feit dat in alle islamitische landen geloofsafval strafbaar is, zelfs soms de doodstraf. Dat is m.i.bij uitstek een geweldsprincipe.. Overigens, geloofsafval strafbaar stellen is een wezenlijke vernietiging van de vrijheid van denken.
Antwoord
Ten eerste dienen wij te weten dat het de waarheid is dat de Islam een religie van liefde is. Iedereen die de Islam op een objectieve manier bestudeert, accepteert dit feit. Zowel in de Koran als in de overleveringen en praktijken van de profeet Muhammed (saw) zijn er talrijke voorbeelden te zien die licht werpen op dit feit. Wij nemen genoegen met het geven van een van de voorbeelden uit de Koran.
Ten tweede dienen wij te weten dat er geen oordeel bestaat in de Koran dat een persoon ter dood veroordeeld dient te worden, indien hij afstand neemt van de Islam. De geleerden zijn van mening dat deze oordeel gebaseerd is op de overlevering ‘Dood degene die van religie verandert’[2] en op enkele praktijken van Abu Bakr en Ali bin Abu Talib (ra). Bovendien wordt desbetreffende overlevering ook met andere woorden verwoord. In een van die overleveringen wordt degene die ter dood veroordeeld moet worden met ‘… degene die zijn religie en de gemeenschap verlaat’ verkondigd en in een andere overlevering met ‘… (degene die de religie en gehoorzaamheid ervan verlaat) om Allah en Zijn boodschapper te bevechten.”[3]
Bovendien is er een andere overlevering waarin wordt verkondigd dat vrouwen niet ter dood veroordeeld kunnen, omdat ze niet actief deelnemen aan de strijd op het veld.[4] Gebaseerd op deze overlevering hebben grote fiqh-geleerden zoals Abu Hanifa, Ibn Shubruma, Sawri, Ata, Hasan al-Basri geconcludeerd dat een afvallige vrouw niet ter dood veroordeeld kan worden. De reden waarom ze een dergelijke conclusie trekken is dat de kans dat een afvallige vrouw de islamitische samenleving verlaat en dan ook nog om tegen de moslims te vechten zeer klein is, omdat ze van nature geen krijgers zijn. Hieruit volgt dat het doden van een afvallige niet te wijten is aan de misdaad van 'afvalligheid', maar aan de misdaad van 'vechten tegen moslims' en gebaseerd is op een dergelijke vastberadenheid.
Wat de praktijken van Abu Bakr en Ali bin Abu Talib (ra) betreft, ze zijn niet alleen gericht op de misdaad van afvalligheid, maar op misdaden zoals het voeren van oorlog tegen moslims en collectieve rebellie tegen de wetten en besluiten van de staat.
… als iemand een ander doodt- niet als vergelding voor een ziel of voor het verspreiden van ellende over het land – het is, alsof hij de hele mensheid gedood heeft en als iemand een leven redt, het is alsof hij het leven van de hele mensheid heeft gered.[1]