Tijdens het gebed dienen alle recitaties en smeekbedes in het Arabisch te worden verricht. Een gebed dat wordt verricht in een andere taal dan Arabisch is, kan volgens de meerderheid van de geleerden, niet geldig zijn.^[1]

De bewijsvoering van de meerderheid van deze geleerden, die stelden dat de recitatie tijdens het gebed met een niet-Arabische taal niet geldig is, was dat het woord قرآن (Kuran) een term is die uitsluitend een aanduiding vormt voor het geschrift die geopenbaard is in het Arabisch. Dit wordt benadrukt in de volgende verzen van de Kuran:

Dientengevolge kan een vertaling van de Kuran niet de plaats innemen van de originele tekst en kan de recitatie ervan niet als Kuran-recitatie worden gezien.^[4]

Indien men niet in staat is om soera el-Fatiha te reciteren, een soera waarvan de recitatie verplicht is tijdens het gebed, of deze niet uit het hoofd weet dient hij in plaats daarvan andere soera’s of verzen die evenlang zijn als soera el-Fatiha te reciteren. Indien men geen enkele soera of vers weet van de Kuran kan hij smeekbedes zoals “Subhanallah, Elhamdulillah en Allahu Ekber” reciteren, totdat hij voldoende soera’s van de Kuran memoriseert. Dit is ook de mening van de Shafii- en Hanbeli-wetscholen en de beste oplossing voor mensen die niet Arabisch kunnen reciteren.