De Islam kent vrijheid van bezit/eigendom. Dat wil zeggen dat het eigen verdiende inkomen van de man en de vrouw in een huwelijk tot henzelf behoort. Vanuit dit principe binnen de Islam is eenieder eigenaar van zijn/haar eigen bezittingen en heeft daar zelf het beschikkingsrecht over. Om deze reden heeft noch de man noch een derde het recht van bemoeienis inzake de bezittingen van de vrouw. Zij mag geheel zelf bepalen waaraan en hoeveel zij van haar bezittingen spendeert. Naar eigen wens mag ze dit uitgeven aan haar zelf, aan derden of aan haar echtgenoot. Niemand is ertoe gerechtigd om haar hierin ergens toe te dwingen. De man heeft geen beschikkingsrecht noch zeggenschap over haar bezittingen. Dit principe baseren wij op het volgende vers waarin Allah de Rechtvaardige ons vertelt:

Kortom: het eigendom van de man behoort toe aan hemzelf en het eigendom van de vrouw behoort toe aan haarzelf. De man kan geen aanspraak maken noch zich bemoeien met betrekking tot de uitgaven van de vrouw. Echter omdat zij een gezamenlijke huishouding delen is het wel gepast om financiële zin rekening te houden met elkaars meningen en wensen.