Hoe behoort een moslima zich te kleden?
Zich bedekken is de belangrijkste kwestie als het gaat om de kleding van een moslima. Hierbij gaat het om de bedekking van het hele lichaam met uitzondering van de handen en het gezicht.
Om ervoor te zorgen dat een kledingstuk geschikt is om zich gepast te bedekken, moet deze dik genoeg zijn om transparantie te voorkomen en lang genoeg zijn om de private delen te bedekken. Hierdoor kan er niet gesproken worden van één bepaalde soort juiste bedekking. Als de kleding dusdanig dun en transparant is waardoor de lichaamsvorm duidelijk is, kan er nooit en te nimmer gesproken worden over ‘juiste’ kleding.
Alle lichaamsdelen behalve de handen en het gezicht van een moslima, behoren tot de private delen. De handen en het gezicht behoren niet tot de private delen, zolang er tijdens en buiten het gebed om geen vrees is voor ongepaste gevoelens bij mannen die een vrouw wegens haar kleding kan opwekken. Over de kwestie of de voeten wel of niet tot het private deel van de vrouw behoren, zijn er geschillen. Volgens de geaccepteerde visie behoren de voeten van een moslima niet tot het private deel. Volgens een andere zienswijze behoren de voeten van een moslima wel tot het private deel, behalve tijdens het gebed. Om zich van dit geschil te ontdoen, is het beter om de voeten wel te bedekken. Volgens de geaccepteerde gedachtegang behoren de armen, oren en het haar van een moslima ook tot het private deel.
De betekenissen van ehadis die de basis vormen op deze vraag, zijn als volgt:
Volgens de overlevering van Aishe (ra), kwam haar zus Esma (ra) op een dag voor de Profeet (saw). Ze droeg een dunne transparante jurk. Bij het zien van haar, draaide de Profeet (saw) zijn gezicht om en zei: “O Esma, wanneer een vrouw de puberteit heeft bereikt (terwijl de Profeet zijn handen en gezicht aanwees), is met uitzondering van deze delen, het tonen van de andere delen niet toegestaan.”[1]
Volgens de overlevering van Sahih Muslim, die is overgeleverd door Ebu Hurayra (ra), maakte de Profeet bekend dat vrouwen die gekleed zijn, maar die toch niet bedekt zijn, dus vrouwen die dunne en transparante kleding dragen, naar de hel zullen gaan en zelfs de geur van het paradijs niet zullen waarnemen.[2]
Alkame bin Ebi Alkame geeft aan dat zijn moeder het volgende zei:
De khalief Omer (ra) waarschuwde de moslims om hun vrouwen niet zodanig te laten kleden waardoor hun lichaam zichtbaar zou zijn. Ook al is deze niet zo transparant als doorzichtig glas.[4] Imam Serahsi geeft na deze overlevering aan dat vrouwen die dunne kleding dragen, op dezelfde manier beoordeeld worden. Later voegt hij de betekenis van de hadis “…hoewel aangekleed, maar toch niet bedekt…” toe, en zegt vervolgens: “Dit soort kleding is net als een web en kan niet worden beschouwd als bedekking.” Hierdoor is het voor mannen niet toegestaan om naar vrouwen te kijken die op deze manier zijn gekleed.[5]
De standaard voor transparantie van kleding wordt bepaald door de zichtbaarheid van de huidskleur. Wanneer de huid door de kleding heen te zien is, kan er niet gesproken worden van bedekking, ongeacht de dikte van de kleding. Deze kwestie is in Halebi Saghir als volgt gespecificeerd: “Met dusdanig dunne kleding waarin de huid van een mens te zien is, wordt het private deel niet bedekt.” Hoewel dikke kleding die op het lichaam kleeft en dus de vorm van het lichaam toont, niet geoorloofd is om mee buiten te lopen, is het wel toegestaan om met deze kleding te bidden.[6]
Deze kwestie wordt ook op dezelfde manier uiteengezet door de andere wetscholen.
De visie van de Maliki-wetschool:
Als kleding transparant is en de kleur van de huid toont, wordt het niet als bedekking beschouwd. Het gebed dat op deze manier is verricht, moet opnieuw worden verricht.
Wanneer een kledingstuk dun en smal is, is het niet gepast om dit te dragen omdat dit de vorm van het lichaam duidelijk maakt. Dit wordt beschouwd als karakterloosheid en ingaan tegen het kleedgedrag van de oude geleerden.[7]
De visie van de Hanbeli-wetschool:
De verplichte manier van bedekken, is dat de kleur van de huid niet zichtbaar is.
Wanneer de kleding dusdanig dun en transparant is dat de kleur van de huid zichtbaar wordt, is het niet toegestaan om te bidden. Want zodoende is er geen sprake van bedekking. Als de kleding de kleur bedekt maar de lichaamsvorm wel laat zien, is het gebed alsnog toegestaan. Want zelfs als de kleding dik is, zal het niet mogelijk zijn dit te voorkomen.[8]
De visie van de Shafii-wetschool:
De verplichte manier van zich bedekken, is dat de kleur van de huid niet zichtbaar is. Het is niet toegestaan om een kledingstuk aan te doen die dusdanig dun is dat de huidskleur zichtbaar is. Want zich op deze wijze kleden, wordt niet als bedekken beschouwd. Hiermee wordt bedoeld dat een kledingstuk die de huidskleur toont, niet voldoende is om als bedekking te gelden.
Wanneer de kleding dik genoeg is maar de private delen, wegens het design van het kledingstuk alsnog zichtbaar zijn, is het niet voldoende om te spreken over bedekking. Het verrichten van een gebed met een kledingstuk waarbij de fijnheid en de dikte van het lichaam, zoals knie en dijen, te zien is, is toegestaan, omdat het voldoet aan de eisen van het bedekken. Bedekken op een manier waarbij het lichaam niet wordt getoond, is echter wat geliefd is.[9] Na deze overdracht, is het mogelijk om tot de volgende conclusie te komen:
Wanneer de kleding van een moslima transparant is en de kleur van de huid toont, is het niet toegestaan om deze kleding naast een onbekende man waarmee zij zou kunnen trouwen, te dragen. Deze manier van kleden wordt niet als bedekken beschouwd. Dit kan een jurk, blouse of een rok zijn, maar net zo goed ook een hoofddoek of sok.
Om ervoor te zorgen dat de bedekking gepast is binnen het geloof, moet er aan een aantal voorwaarden worden voldaan:
- De kleding moet niet zo dun zijn waardoor het lichaam te zien is;
- De kleding moet niet te sierlijk en kleurrijk zijn waardoor zij aandacht trekt;
- De kleding moet niet dusdanig strak zijn waardoor zij de vorm van het lichaam toont.
Wanneer een moslima een strakke broek of een shirt aantrekt waarbij de vorm van het lichaam te zien is, is het gebed wel toegestaan; echter is het niet toegestaan om op deze manier naast de mannen te dragen die ernaar zullen kijken en hierdoor afgeleid zullen worden. Ibn Abidin verwijst ook hiernaar in zijn boek.[10]
Zoals vrouwen zich op een gepaste manier moeten bedekken, zijn ze ook verplicht niet de aandacht van mannen te trekken door hun manier van praten, kijken en lopen.
“En zeg tegen de gelovige vrouwen dat zij ook iets van hun blikken neergeslagen houden en hun kuisheid bewaken, en dat zij hun schoonheid [lett.: sieraden] niet tonen, behalve wat daarvan zichtbaar is. Laat hen hun hoofddoeken over hun boezems dragen, en laat hen hun schoonheid niet tonen, behalve aan hun echtgenoten of hun vaders of de vaders van hun echtgenoten, of hun zonen of de zonen van hun echtgenoten, of hun broers, of de zonen van hun broers, of de zonen van hun zussen of hun eigen vrouwen [de gelovige vrouwen], of aan hun slaven, of aan mannelijke bedienden die geen seksuele verlangens koesteren, of jonge kinderen die niets afweten van de naaktheid van vrouwen. En laat hen niet met hun voeten stampen om hun schoonheid die zij verbergen te tonen. Wend jullie allen gezamenlijk tot Allah, o gelovigen, opdat jullie wellicht welslagen.”[11]
Het is dus voor vrouwen zeer belangrijk dat, buiten de genoemde personen om, hun schoonheden niet worden getoond om zodoende hun eer, bescherming en goede omgang te handhaven. Tevens is dit zeer belangrijk om onbekende mannen te weerhouden van beïnvloeding en om het begaan van zondes door vrouwen en om de eer en moraal van de vrouwen zelf te beschermen.
Vooral om over dit punt te laten bezinnen en de kracht en schoonheid van het bevel ter bedekking duidelijk te maken, wordt zelfs over de manier van lopen het volgende gezegd:
“Ze moeten niet met hun voeten op de grond slaan om hiermee hun private delen te laten zien; dit wil zeggen dat wanneer zij van top tot teen bedekt zijn, er op moeten letten om passend en fatsoenlijk te lopen. Ze mogen niet opvallend en uitdagend lopen om hun kunstmatige of natuurlijke sierlijkheden ten toon te stellen. Want dit kan de mannen tot het slechte aansporen of daartoe twijfel doen wekken.”
Er behoort niet vergeten te worden dat het succes van de vrouw in deze kwestie eerder te maken heeft met de kwestie dat de man zijn eer dient te behouden, op zijn taken let en zich meer richt op wat er in de samenleving plaatsvindt; dit alles kan met de hulp van Allah staande blijven. Daarom zei de Profeet (saw) naar alle moslims toe, terwijl hij de mannen opnoemde en de vrouwen hierin ook behelsde:
“Wend jullie allen gezamenlijk tot Allah, o gelovigen, opdat jullie wellicht welslagen. Dus, er is geen hoop tot slagen in een bedorven samenleving, en de bedorvenheid van een samenleving is eerder vanwege de fouten en mankementen van mannen dan vrouwen. Om deze reden behoren mannen en vrouwen om vergiffenis te vragen bij Allah voor hun fouten en mankementen welke tekenen zijn van de tijd der onwetendheid, te steunen op de hulp van Allah, en aandacht en concentratie te hebben voor Zijn bevelen, zodat zij als samenleving zullen slagen. Dus, met het oog op het succes van eenieder, behoren werknemers en –gevers en soortgelijken ook aandacht te schenken aan deze bevelen.”[12]
Footnotes
- ^ Ebu Dawud, Libas 31
- ^ Zie Muslim, Libas 125
- ^ Muwatta, Libas 4
- ^ Zie §Beyhaki, Sunen 2:235
- ^ El-Mebsut 10:155
- ^ Zie Halebi Saghir, p. 141
- ^ Zie Menanul-Djelu 1:156
- ^ Zie Ibn Kudame, el-Mughni 1:337
- ^ El-Medjmu 3:170-172
- ^ Zie Reddul-Mukhtar 5:238
- ^ De Kuran 24:31
- ^ Zie tefsir Kuran 24:31, Elmali Hamdi
“Hafsa, de dochter van Abdurrahman, kwam met een dunne hoofddoek waarmee haar haar te zien was, voor Aishe te staan. Aishe haalde haar hoofddoek af en maakte het dikker door het dubbel te vouwen.”[3]