Hoe kunnen we weten dat Allah ons heeft vergeven, nadat wij als zondaar berouw hebben getoond?
Omdat het een onderwerp is met betrekking tot ghayb, is het voor ons niet mogelijk om te weten of Allah ons heeft vergeven na het tonen van berouw. Bovendien is dit ook in ons voordeel.
Het tonen van berouw en het beantwoorden van dit vraag vanuit het oogpunt van wijsheid, kunnen we als volgt samenvatten:
Dienaren zijn altijd uitgenodigd om berouw te tonen.
- Het is Allah de Almachtige zelf die ons uitnodigt om berouw te tonen.
“O jullie die geloven! Toon jullie oprechte berouw jegens Allah. Wellicht bedekt jullie Heer jullie zonden [en wist ze nadien uit], en doet Hij jullie binnentreden in Tuinen waar rivieren onderdoor stromen, op de Dag waarop Allah de Profeet en degenen die met hem geloven niet zal vernederen.”[2]
- Onze profeet (saw), die het levende voorbeeld, de commentator van de Kuran is, legt nadruk op berouw tonen en toont zijn berouw honderd keer per dag aan Allah.
Hij zei: “O mensen! Toon berouw aan Allah en vraag Hem om vergeving. Ik toon zeker honderd keer per dag berouw.”[3]
“Wie berouw toont voordat de zon uit het westen opkomt, Allah zal zijn berouw accepteren.”[4]
Degene die zijn fouten en zondes accepteert, zal inshaallah vergeven worden.
- Er zijn een aantal stappen die een mens moet nemen om een aanvaardbaar berouw te hebben. Het begint met het beschuldigen van zijn nefs. “Wie zijn nefs beschuldigd, zal zijn fouten inzien. Wie zijn fouten bekent, zal om vergiffenis vragen. Wie om vergiffenis vraagt, zal toevlucht zoeken bij Allah. Wie zijn toevlucht zoekt bij Allah, zal van het kwaad van de duivel gered worden. Het niet inzien van de fouten is een grotere fout dan het fout dat men heeft begaan. En het niet bekennen van de fouten is een grote tekortkoming. En als men zijn fouten inziet, zal die fout geen fout meer zijn; als men het dan bekent, verdient men vergiffenis.”[5]
- Wij zijn de ummet van een profeet (saw) die honderd keer per dag berouw toont, terwijl zijn zonden uit het verleden en de toekomst al vergeven zijn. Berouw tonen is onze plicht. In de mate van onze oprechtheid en zuiverheid van ons hart, hopen we op de aanvaarding van ons getoonde berouw aan Allah de Genadevolle.
- Wij hoeven niet te weten of ons getoonde berouw wordt geaccepteerd of niet. Het is überhaupt onmogelijk om te weten of onze aanbiddingen worden geaccepteerd. We aanbidden en tonen berouw om de tevredenheid van Allah te krijgen. Allah de Almachtige accepteert als Hij dat wil. De keuze is aan Allah.
- Belangrijkste punten voor het tonen voor berouw zijn intentie, vastbeslotenheid, spijtgevoel, serieus hopen en willen van vergiffenis, streven naar de tevredenheid van Allah en actie ondernemen om dit doel te bereiken.
Verlaten van een omgeving met zondes en aansluiten bij een gemeenschap met rechtvaardigen.
- Veel mensen hebben een omgeving die men beïnvloed om zonden te plegen. Hoeveel spijt men ook toont voor zijn zondes, zolang men zich niet verlost van deze omgeving met zondes, kan men zijn spijt niet omzetten naar berouw tonen en vergiffenis vragen. Degenen die in een dergelijke omgeving bevinden en willen dat hun getoonde berouw en vergiffenis worden geaccepteerd, moeten zichzelf van de omgeving met zondes verlossen.
- Een ander belangrijk punt om een aanvaardbaar berouw te tonen is om opgenomen te worden in een "gemeenschap" die erin geslaagd is zich te bekeren van zijn fouten en die geconcentreerd is in goede daden, om met deze gemeenschap te aanbidden en te gehoorzamen en deze gemeenschap niet te verlaten en nooit meer terug te keren naar de oude omgeving.
Footnotes
“Wend jullie allen in berouw tot Allah, O gelovigen, opdat jullie wellicht zullen slagen.”[1]