Niemand kan tussen Allah en zijn dienaren komen. Er bestaat geen klasse van geestelijken in de Islam. Eenieder heeft de vrijheid en de mogelijkheid om zich rechtstreeks tot Allah de Almachtige te richten en tot Hem te spreken. Als iemand wilt dat Allah tegen hem spreekt, dan kan hij de Kuran lezen. Iedereen kan Allah in zijn gebeden aanroepen en Hem vragen om vergiffenis. Indien iemand zich oprecht wendt tot Allah, zal hij Hem waarlijk voor zich aantreffen.

Allah moedigt Zijn dienaren aan om het gebed te verrichten en om vergiffenis te vragen. Hij kondigt aan dat Zijn genade alles omvat, dat Hij de zonden vergeeft en de gebeden verhoort. Hij alleen kan gebeden verhoren en zonden vergeven. Hij is immers als enige de Bezitter van macht. Geen enkel schepsel heeft het recht om gebruik te maken van dit gezag. Het toekennen van de eigenschappen van Allah aan anderen wordt als shirk als polytheïsme beschouwd.

In de Islam bestaat er geen behoefte aan een geestelijke klasse in zaken als de smeekbede, de aanbidding of het huwelijk. Elke moslim is verplicht om datgene van de religie te leren wat hij nodig heeft. Wanneer de moslims samenkomen om het rituele gebed te verrichten, kiezen zij onder hen de meest geleerde en de meest deugdzame persoon uit om het gebed te leiden. De functie van de Islamitische geleerden is beperkt tot het uitleggen en het onderwijzen van de religieuze principes, en het leiden van anderen naar het rechte pad door hun preken en adviezen te geven. Zij hebben niet de autoriteit om als een bemiddelaar op te treden tussen Allah en Zijn dienaren, om vervolgens zonden te vergeven en gebeden te aanvaarden.

Afgoderij is begonnen toen mensen tussenpersonen begonnen te plaatsen tussen Allah en Zijn dienaren. De polytheïsten van Mekka beweerden dat zij de beelden slechts aanbaden opdat zij hen dichter tot Allah zouden brengen.^[1] Na het verstrijken van tijd begonnen zij aan deze tussenpersonen goddelijke eigenschappen toe te kennen.^[2]