Waarom sterven onschuldige kinderen? Gaat dit niet in tegen de barmhartigheid van Allah?
Wanneer Allah iets creëert, creëert Hij het in voordeel van de gehele mensheid en andere schepselen. Als we naar de ordening in het universum kijken, treffen wij geen tekortkomingen aan in het universum. Degene die deze ordening aanschouwt, voelt zich gedwongen om de grootsheid van de Schepper en de Beheerder van dit universum te uiten. Echter, de mensen kunnen met hun vrije wil deze goede en voordelige middelen, resultaten en creaties tot slechte en kwaadaardige middelen en handelingen transformeren.
Bijvoorbeeld, het scheppen van het vuur is een voordelige en een goede handeling. Als iemand zijn hand in het vuur steekt, dan maakt hij het vuur voor zichzelf kwaad. Immers, Allah heeft het vuur geschapen zodat men zijn sommige behoeften met het vuur kan voorzien. Indien men met zijn vrije wil zijn hand in het vuur steekt, heeft hij geen recht meer om het volgende te zeggen: “Waarom heeft Allah het vuur geschapen, waarom heeft dit vuur mijn hand verbrand en waarom heeft Allah deze handeling toegestaan?” Immers, er zijn bepaalde wetten (natuurwetten) die Allah in het universum heeft geïmplementeerd. Degene die zijn handelingen verricht volgens deze wetten, ervaart succes in deze wereld. Degenen die dat niet doen ervaren verlies.
Wat de vraag: “Waarom voorkomt Allah in deze wereld het kwaad en onheil niet rechtstreeks?” betreft, deze vraag kan als volgt worden beantwoord:
Aangezien mensen ter beproeving naar deze wereld zijn gestuurd en aangezien deze wereld als een beproevingsoord is geschapen, heeft Allah sommige bekwaamheden van de mensen zoals het gebruiken van verstand, de eigenschap van moed en het gevoel van lust niet begrensd. Hij heeft de mensen een gelegenheid en mogelijkheid verleend om te verrichten wat zijzelf willen. Dat wil zeggen dat de mensen tot het einde van de beproeving de mogelijkheid hebben gekregen om te handelen naar eigen wil. Dit betekent echter niet dat ze niet aansprakelijk zullen zijn van hun handelingen. Indien Hij degenen die kwade handelingen willen verrichten, deze kwade handelingen niet zou toestaan, dan zou de beproeving geen betekenis meer hebben.
Wat een onschuldige persoon die een rampspoed meemaakt betreft, hij zal de genade en de barmhartigheid van Allah krijgen. Indien hij zondaar is, zal deze zijn zonden laten vergeven. Indien hij geen zondaar is, zal deze zijn toekomstige zonden laten vergeven. Misschien zal de rampspoed die hij beleeft als een bemiddelaar dienen om hem naar het paradijs te brengen. Dat wil zeggen dat de beloning die hij in het hiernamaals zal verkrijgen als gevolg van deze rampspoed zeer zeker het negatieve effect van de rampspoed zal compenseren en de ellende ervan zal vernietigen. Omdat wij (de mensen) de innerlijke betekenissen van de gebeurtenissen niet volledig omvatten, klagen wij wanneer wij met een ogenschijnlijk kwaadachtig gebeurtenis geconfronteerd worden. Niet iedere rampspoed dient als een manifestatie van de toorn van Allah beschouwd te worden. In een van de hadis zegt profeet Muhammed (saw) het volgende:
Met rampspoed worden de beproevingen bedoeld. Ook in onze wereldse zaken kunnen wij zonder inspanningen en testen sommige niveaus niet bereiken. Bijvoorbeeld, degene die een arts wil worden moet minimaal 6 jaar opleiding aan de universiteit volgen. Gedurende de opleiding moet hij aan vele verplichtingen voldoen en toetsen afleggen en succes behalen bij de toetsen. Nadat hij deze moeilijkheden heeft ondergaan en met succes heeft afgerond, mag hij in dienst als een arts.
Het resultaat dat iemand krijgt als gevolg van zware en moeilijke testen, is groter dan die van minder zware en makkelijke testen. Bijvoorbeeld, als wij het vmbo eindexamen vergelijken met een vwo eindexamen, dan zien wij dat het eindexamen van vwo moelijker is dan die van vmbo. Door het verschil in de moeilijkheidsgraad krijgt een student met een vwo diploma recht op het volgen van opleiding op universitair niveau. De student met een vmbo diploma krijgt dit recht daarentegen niet. Dus hoe moeilijker het eerste niveau dan het tweede is, des te belangrijker het resultaat van het eerste niveau dan het tweede niveau is.
Een merkwaardige opmerking over het onderwerp: “Alles wat zich in de bepalingen van Allah bevindt, is mooi en heilzaam. Hoe het ogenschijnlijk onaangenaam is, is het in de werkelijkheid wel aangenaam en mooi.”
Een voorbeeld hiervan zien we in de Kuran als volgt:
Musa zei tegen hem (Khidr): “Mag ik je volgen, zodat jij mij iets kunt leren van die kennis die jou onderwezen is?” Hij (Khidr) zei: “Waarlijk! Jij zult niet in staat zijn om geduld met mij te hebben! En hoe kun je nu geduld hebben over iets waar je geen kennis van hebt?” Musa zei: “Als Allah het wil, zal je mij geduldig vinden en ik zal jou niet in het minste ongehoorzaam zijn.” Hij [Khidr] zei: “Indien jij je bij mij wil voegen [lett.: volgen], stel mij dan nergens vragen over, totdat ik zelf tegenover jou erover spreek.” Daarna trokken ze samen verder, totdat ze zich uiteindelijk aan boord van een boot bevonden. Hij [Khidr] maakte er een gat in, waarop Musa (as) uitriep: “Heb jij er een gat in gemaakt om de opvarenden te laten verdrinken? Jij hebt echt een vreselijke daad begaan.” Hij zei: “Heb ik jou niet gezegd dat jij met mij niet genoeg geduld zou kunnen opbrengen?” [Musa] zei: “Neem het mij niet kwalijk dat ik dat heb vergeten en maak het mij niet te moeilijk.” Ze vervolgden hun weg, totdat ze een jongeling ontmoetten en hij [Khidr] hem [de jongeling] doodde. Musa zei: “Heb jij een onschuldige [die niemand heeft vermoord] gedood, [en] niet bij wijze van vergelding voor een [andere, gedode] persoon? Jij hebt iets gruwelijks gedaan.” [Hij] zei: “Heb ik jou niet gezegd dat jij met mij niet genoeg geduld zou kunnen opbrengen?” [Musa] zei: “Indien ik jou hierna nog iets vraag, dan moet je mij verder geen gezelschap houden. Je hebt al voldoende excuses van mij ontvangen.” Ze trokken getweeën verder, tot ze uiteindelijk bij de bewoners van een stad kwamen. Ze vroegen hun om voedsel, maar deze [bewoners] weigerden hun [Musa en Khidr] gastvrijheid te verlenen. Zij vonden daar een muur, die dreigde in te storten. Hij [Khidr] zette deze overeind. [Musa] zei: “Indien jij het had gewild, had je hiervoor een vergoeding kunnen aannemen.” Hij zie: “Dit is dan [het moment van] scheiding tussen mij en jou. Nu zal ik jou op de hoogte brengen van de uitleg, waarvoor jij geen geduld kon opbrengen. Wat de boot betreft, deze behoorde toe aan arme mensen die op zee werkten. Ik wilde haar beschadigen, want een eindje verder wachtte de koning, die alle schepen met geweld in beslag neemt. En wat de jongeling betreft, zijn ouders zijn gelovigen en Wij maakten ons zorgen dat hij schande over hen zou brengen, door zijn opstandigheid en zijn ondankbaarheid. [Op deze manier] wensten Wij dat hun Heer hun in zijn plaats een beter [kind] zou schenken, zuiverder en dichter bij zachtmoedigheid. En wat de muur betreft, deze behoorde toe aan twee weesjongens in de stad en daaronder bevond zich een schat, [bestemd] voor hen. Hun vader is een oprechte man geweest. Daarom wenste jouw Heer, dat zij volwassen zouden worden en hun schat zouden opgraven, bij wijze van genade van jouw Heer. Dit alles deed ik niet uit eigen beweging. Dit is de betekenis [interpretatie] van hetgeen waar jij geen geduld voor kon opbrengen.”[2]
Hoewel deze gebeurtenis op het eerste gezicht oogt alsof het schip zal schaden, heeft dit in werkelijkheid ervoor gezorgd dat het schip is gered.
Indien men de gebeurtenissen alleen volgens zijn beperkte perspectief in beschouwing neemt, belandt men in een vergissing. Bijvoorbeeld, volgens de kinderlijke verlangens van een 10-jarige leerling is onderwijs overbodig. In plaats van het volgen van onderwijs, wilt hij buiten spelen.
Tegelijkertijd weet deze leerling, door zijn verstand te gebruiken, dat zijn toekomst afhankelijk is van zijn huidige disciplinaire houding. Dat wil zeggen dat dezelfde handeling voor zijn kinderlijke verlangens onaangenaam is en voor zijn verstand wel aangenaam kan zijn.
Zoals dit voorbeeld kunnen de onaangename gebeurtenissen en moeilijkheden in het leven niet als slechte handelingen worden beschouwd door mensen met toekomstperspectief. Immers, deze onaangename gebeurtenissen en moeilijkheden zullen in de toekomst goede resultaten en beloningen opleveren. Voor degenen wiens blikken de toekomstige beloningen niet kunnen zien, blijven deze gebeurtenissen schrikwekkend en onaangenaam.
Kortom: aangezien de barmhartigheid van Allah alles omvat en overal te zien is, weten wij dat Allah geen enkele dienaar van Hem onderdrukt. Degenen die anderen onderdrukken, zullen vroeg of laat gestraft worden. En degenen die vroom zijn en alsnog rampen en onderdrukking beleven, zullen hierdoor zowel in het wereldse leven als in het hiernamaals van kwellingen gered worden. Ook zullen ze vele barmhartigheden krijgen. Wanneer ze dit begrijpen, zullen ze in plaats van klagen, veel dank betonen aan Allah.
“De ergste rampspoeden worden ervaren door de profeten, daarna door de ewliya en daarna door de andere vrome dienaren.”[1]