De term "shahīd" (of shaheed) verwijst naar een persoon die is gestorven als martelaar voor de islam. Het woord "shahīd" is afgeleid van het Arabische woord "shahada," wat "getuige" betekent. Een martelaar is iemand die getuigenis aflegt van zijn geloof door zijn leven op te offeren voor Allah.

Volgens de Koran^[1] en de overleveringen van de profeet (saw) is een shahīd iemand met een hoge rang in het paradijs die grote beloningen van Allah zal ontvangen. Het concept van martelaarschap heeft een grote betekenis in de islam, omdat het de ultieme daad van toewijding en opoffering vertegenwoordigt voor het behoud en de handhaving van het islamitische geloof.

Uit de overleveringen leren wij dat martelaarschap niet beperkt is tot fysieke strijd of oorlog. Het kan ook mensen omvatten die sterven terwijl ze hun geloof verdedigen, hun familie of eigendommen beschermen, of zelfs mensen die sterven door natuurrampen terwijl ze geduldig en trouw blijven. De intentie en oprechtheid van de individu zijn cruciale factoren bij het bepalen van de status van martelaarschap.

Het is belangrijk om op te merken dat de bepaling van martelaarschap niet iets is wat mensen definitief kunnen beslissen. Het is uiteindelijk aan Allah om de intenties en handelingen van een individu te beoordelen. Allah is de enige Die volledige kennis heeft van iemands hart en ware bedoelingen.