Het is sunnet om het Tahiyyetul-Mesdjid-gebed te verrichten bij het betreden van de moskee. Immers, het is overgeleverd door Ebu Katada el-Ensari (ra) dat de Boodschapper van Allah (saw) het volgende heeft verkondigd:

Dit gebed kan volgens de Hanefi-wetschool zowel in twee alsmede in vier rakat verricht worden. Terwijl de Maliki-wetschool twee rakat hanteert, verklaren de Shafii- en Hanbeli-wetscholen dat het een twee rakat gebed is, maar er bestaat geen probleem als iemand het als meer dan twee rakat verricht.

De Hanefi-geleerden zijn van mening dat het Tahiyyetul-Mesdjid-gebed niet verricht kan worden tijdens de tijdstippen waarin het mekruh is om een gebed te verrichten. Volgens de Shafii-wetschool echter kan het ook op deze tijden worden verricht, omdat het geen nafile-gebed is dat zomaar in alle tijden verricht wordt. Maar het is wel afhankelijk van een reden (het betreden van een moskee).^[2]

Hoewel het volgens de Hanefi-wetschool mekruh is om dit gebed te verrichten voor een persoon die de moskee binnentreedt terwijl de ezan wordt verricht, is het volgens de Shafii-geleerden niet mekruh. De geleerden zijn het er echter over eens dat het mekruh is voor de persoon die de moskee binnentreedt om Tahiyyetul-Mesdjid te verrichten wanneer de ikame wordt verricht of wanneer het gezamenlijke farz-gebed begint.

Hanefi-geleerden zijn van mening dat een persoon die voor het vrijdaggebed de moskee binnentreedt, terwijl de imam op de preekstoel zit, dient te zitten en naar de preek moet luisteren. Het zal mekruh zijn indien hij op dat moment het Tahiyyetul-Mesdjid-gebed verricht. Volgens de Shafii-geleerden mag hij het verrichten op voorwaarde dat het niet meer dan twee rakat is.

Bovendien zijn de Hanefi-geleerden van mening dat een persoon de beloning van een Tahiyyetul-Mesdjid-gebed zal verwerven, indien hij binnen de moskee treedt met de intentie om een farz-gebed of een nafile-gebed te verrichten en deze gebeden verricht.^[3]