Het uitspreken van de ezan voor de dagelijkse gebeden wordt vastgesteld door de Qur’ān^[1] en de sunnet van de profeet (saw). Het is sunnet muekked (sterke sunnet) en valt onder de categorie van kifaye. Dat wil zeggen dat de verantwoordelijkheid om de ezan uit te spreken van eenieder wordt opgeheven wanneer een enkel persoon voor het gebed de ezan in die buurt uitspreekt. Indien niemand de ezan zou uitspreken in die buurt, wordt iedereen van die buurt verantwoordelijk met het niet verrichten van die aanbidding. Het is sunnet op het niveau van wadjib, omdat het tot een van de belangrijkste sheaïr van de Islam behoort.