Engelen zijn van het licht geschapen sierlijke wezens. Omdat ze niet beproefd worden, blijft hun niveaus stabiel. Ze gehoorzamen alleen de bevelen van Allah. Ze verrichten alleen goede daden en houden zich altijd aan de bevelen; ze hebben geen capaciteit om kwaad te doen.

In het universum zijn ze verantwoordelijk voor allerlei materiële en spirituele zaken. Iedere schepping, levend en niet levend, is voorzien van zijn eigen engel. Alle engelen hebben een specifiek niveau met betrekking tot de daden die de desbetreffende engel verricht. De grootste van de engelen zijn: Djibrīl, Mikaïl, Israfil en Azraïl. Uit de ehadis wordt duidelijk dat elke ster, inclusief onze zon, is voorzien van haar eigen engel en dat elke regendruppel met zijn eigen engel neerdaalt.

Er zijn ook engelen die altijd bij de mensen zijn. Sommige van deze engelen zijn verantwoordelijk voor het bijhouden van de goede en de slechte daden van de mensen. Deze engelen worden “kiramen katibin” benoemd. Wanneer een persoon alleen denkt te zijn, is hij toch altijd samen met de engelen. Degene die vanuit zijn hart gelooft in deze mooie vrienden, weet dat hij nooit alleen is.

In ons graf worden wij door twee engelen ontvangen, genaamd “Munker” en “Nekir”. Ze stellen vragen aan degene die in het graf ligt, vragen over het geloof en aanbidding. Vervolgens zal er aan de hand van de gegeven antwoorden, of leed, of vrede in het graf beginnen. Voor degenen die hun leven volgens de juiste regels van het geloof en aanbidding hebben doorgebracht, worden deze engelen verlichte vrienden. Ze verlossen overledene van eenzaamheid en van leed in het graf.

Djibril (as), één van de vier grote engelen, is aangesteld door Allah om openbaringen door te geven aan de profeten. Op drie plaatsen in de Kuran is hij als Djibril en in andere verzen als de geest, rasulun kerim, ruhul-emin en ruhul-Kudus benoemd. Bovendien is hij in een van de ehadis als en-namus benoemd.

Israfil (as) is ook een van de vier grote engelen. Hij is verantwoordelijk om op de bazuin te blazen tijdens de ondergang van de wereld en de wederopstanding. De profeet (saw) heeft de betekenis van de bazuin gegeven op een manier dat de mensen dat kunnen begrijpen. Iemand kwam naar de profeet (saw) en hij vroeg: “o boodschapper van Allah, wat is de sur? Hij (saw) beantwoordde: “Het is een bazuin waarop geblazen wordt.”^[1]

Mikaïl (as) behoort zich ook tot een van de vier grote engelen. Hij is de engel die toezicht houdt op natuurlijke gebeurtenissen, mensen, dieren, planten, voedsel en regen. En hij is slechts op één plaats in de Kuran genoemd:

Azraïl (as) is eveneens één van de vier grote engelen. Hij is de enige engel die wij in het wereldse leven zullen zien, en dat is op het moment dat we doodgaan. Hij is degene die de zielen van de gestorvenen bemachtigt en daardoor is hij ook als melekul-mewt (de Engel des Doods) benoemd.

Hij is vermeld in de Kuran als volgt: