De sjiieten beweren dat hij met iman is overleden. De meeste soennieten daarentegen zijn ervan overtuigd dat hij niet met iman is overleden. Echter, wat bij de islamitische geleerde Bediuzzaman Said Nursi in het hart opkomt, is het volgende:
Ebu Talib mocht de profeetschap van profeet Muhammed (saw) niet, maar hij hield daarentegen heel veel van hem in zijn hoedanigheid als persoon. Zijn bijzonder ernstige liefde en zijn tederheid voor hem (saw) zouden zeker niet zonder gevolgen zijn gebleven. Ebu Talib heeft inderdaad van de eerbiedwaardige geliefde van Allah op een waarachtig oprechte wijze gehouden, zich voor hem ingezet en hem behoed. Indien Ebu Talib, die niet vanwege zijn ongeloof of vanuit stijfkoppigheid, maar veeleer op basis van een gevoel van schaamte en met overwegingen ten aanzien van zijn status in de stam nooit een geloofsbelijdenis heeft afgelegd, eveneens naar de hel zou gaan, dan zou Allah de Rechtvaardige toch voor hem als beloning voor zijn goede daden een soort persoonlijk paradijs midden in de hel kunnen scheppen. Inderdaad, zoals Hij soms op enkele plaatsen midden in de winter een lente schept en soms de kerker van een gevangene via de slaap in een paleis transformeert, zo kan Hij eveneens een persoonlijke hel in een persoonlijk paradijs veranderen.

وَالْعِلْمُ عِنْدَ اللهِ ۞ لاَ يَعْلَمُ الْغَيْبَ اِلاَّ اللهُ