Het is nodig om de mogelijkheid in overweging te nemen dat de islam niet de ware religie is. Hoe redelijk is deze stelling?

Het is nodig om de mogelijkheid in overweging te nemen dat de islam niet de ware religie is. Hoe redelijk is deze stelling?

Vraag:

Een bewering van een atheist:

• Als een mens gezond wil nadenken, moet hij altijd ruimte laten voor vergissingen. Hoe religieus iemand ook is, men moet altijd de mogelijkheid in overweging nemen dat de islam niet de ware religie is. Hoe vaak men ook leert dat twijfel en geloof niet samen kunnen bestaan, men moet hier toch op letten. Omdat de islam ofwel de ware religie is, of niet. Tegelijkertijd kunnen slechts één van beide waar zijn, en deze werkelijkheid staat volledig los van je geloof of overtuiging.

• En de islam is niet de ware religie. Wat mijn ouders, mijn directe omgeving, de staat, de geestelijken, de leraren op school, de imam in de winkel of welke boeken dan ook hierover zeggen, verandert niets aan deze situatie.

• Net zoals het feit dat ik zeg “de islam is niet de ware religie”, mijn eventuele vergissing niet verandert.

Antwoord:

Het is nuttig om op enkele punten te wijzen in deze kwestie:

a) De islam is geen religie die blindelings wordt geloofd. In de islamitische literatuur wordt het principe benadrukt dat “de rede wordt aangesproken, maar de vrije wil niet volledig wordt afgenomen.” Dit moedigt gelovigen aan altijd andere mogelijkheden in overweging te nemen bij het accepteren of afwijzen van de waarheid van de religie.

• Er is geen andere religie of filosofische doctrine die zoveel waarde hecht aan het gebruik van de rede als de islam. Het herhaaldelijk bevel om na te denken en te reflecteren in de Koran is hiervan een duidelijk bewijs.

“Denken ze niet na over de Koran? Als het van een ander dan Allah was, zouden ze veel tegenstrijdigheden daarin vinden.” (Nisâ, 4 / 82)

Dit vers is een van de vele verzen die hierop wijzen.

b) Het is van groot belang om, bij het nadenken over de Koran, niet in de val van de ateïsten te trappen, die zich laten misleiden door een verkeerde denkwijze. Deze val is vooral de verleiding om onder het mom van “objectief denken” de Koran als iets anders dan de woorden van Allah te beschouwen.

Het idee dat “de Koran niet de woorden van Allah is,” betekent in feite dat men het als de woorden van een mens beschouwt, en dit is niet objectief, maar het tegenovergestelde van wat men beweert.

Zoals Bediüzzaman zegt:

“O Satan! Onpartijdig oordelen is een positie tussen twee partijen. Maar het zogenaamde onpartijdige oordeel dat jij, en de atheïstische volgelingen van jou, bedoelen, is het aannemen van de tegenstrijdige stelling. Het is geen objectief oordeel, maar een tijdelijke vorm van ongeloof. Want de Koran als ‘menselijke woorden’ beschouwen is het aanhangen van de tegenstrijdige stelling. Dit is geen objectief oordeel, maar een instemming met de onwaarheid.” (Sözler, pagina184)

• Zodra iemand de Koran als menselijke woorden beschouwt, moet hij honderden bewijzen vinden om zijn twijfels te ontkrachten. Dit is uiterst moeilijk.

Veel ongelovigen zijn slachtoffer van deze val van Satan.

c) Daarom is de meest redelijke en eerlijke benadering als volgt:

De Koran wordt in eerste instantie aanvaard als het woord van Allah. Als het dan mogelijk is om de honderden bewijzen die dit ondersteunen één voor één te weerleggen, kan men na deze weerlegging pas de kant van Satan kiezen.

“Hoe kan een hand die duizenden onweerlegbare bewijzen heeft doorboord die als pennen in de hemel zijn vastgeslagen, deze onmiskenbare diamant uit de hemel trekken?” (Sözler, pagina 184)

d) Er kunnen twee analytische methoden worden gebruikt om deze kwestie te onderzoeken.

De ene methode: Verheldert de situatie steeds meer en leidt naar waarheid en realiteit.

In deze benadering gaat men naar de bron van het water en kijkt of het zoet is. Wanneer men ziet dat het water aan de bron zoet is, kan men concluderen dat het water in alle vertakkingen ook zoet is, zelfs als men niet alles proeft.

Als er op een vertakking enige vertroebeling of afwijking is, kan men aannemen dat deze vertakking verontreinigd is, maar dat dit de bron zelf niet aantast.

De andere methode: Doet steeds meer afdwalen in twijfel en onzekerheid.

In deze benadering kijkt men niet naar de bron van het water, maar naar de vertakkingen. Omdat sommige vertakkingen zoet zijn en andere niet, begint men te twijfelen aan de zoetheid van het water bij de bron. Deze twijfels groeien totdat men gevangen zit in twijfel en verwarring.

• Dit is vergelijkbaar met:

• De tientallen onmiskenbare voorspellingen die uitkomen,

• De principes die betrekking hebben op deze wereld en het hiernamaals, die bevestigd zijn door deskundigen,

• De ontologische realiteiten die zijn bevestigd door positieve wetenschappen,

• De wonderen van de Koran op veertig verschillende manieren.

Als men de Koran niet begrijpt, maar zich alleen richt op bepaalde vertakkingen, kan men gemakkelijk in twijfel raken over de werkelijkheid van de Koran. Het kan zijn dat iemand verstrikt raakt in twijfel als hij de bron van het water niet begrijpt.

Daarentegen is één enkel bewijs voldoende om aan te tonen dat de Koran het woord van Allah is. Want als één enkel vers van de Koran het woord van Allah is, dan geldt dat voor de hele Koran. Omdat de ontvanger van dit vers een profeet is, en het is onmogelijk voor een profeet om Allah te beschuldigen.

Dus het wonder van één enkel vers toont aan dat de gehele Koran het woord van Allah is.

“Als de profeet iets had verzonnen in onze naam, zouden we hem onmiddellijk grijpen en zijn halsslagader doorsnijden.” (Hakka, 69/44-46)

Dit vers en andere soortgelijke verzen benadrukken deze waarheid.

• Dit is de vergelijking van twee denkprocessen, de resultaten van deze twee analytische methoden, en de juiste en onjuiste conclusies die voortkomen uit correcte en incorrecte denkwijzen… (Nursi, Asar-ı Bediiye, pagina’s 81-82)