De huwelijken van de profeet Muhammed (saw) zijn een van de islamitische onderwerpen die sinds de 19de eeuw ter discussie zijn gesteld. Een van deze huwelijken is zijn huwelijk met Aishe (ra). Dit huwelijk heeft discussies naar voren gebracht over de vraag waarom profeet Muhammed (saw) Aishe (ra) huwde op haar 9de leeftijd. Dit huwelijk werd ook bekritiseerd door Europese oriëntalisten, zoals Reinhart Pieter Anne Dozy (1820-1883). Zij beweren dat de lust en begeerte van de profeet Muhammed (saw) bepalende factoren waren bij dit huwelijk.^[1] Allah Verhoede!

Hierbij wordt er geen rekening gehouden met de sociale omstandigheden en de wijsheden achter dit huwelijk. Bovendien zijn er ook uiteenlopende meningen over de leeftijd van Aishe (ra) tijdens haar huwelijk.

Om deze kwestie te verhelderen zal er na een korte introductie ingegaan worden op de overleveringen omtrent de leeftijd van Aishe (ra) tijdens haar huwelijk.

Ten eerste dient er opgemerkt te worden dat de hedendaagse sociale omstandigheden niet als maatstaf genomen kunnen worden om de gewoontes en praktijken van 14 eeuwen geleden te begrijpen.

Als de sociale omstandigheden van die tijd in acht worden genomen is het een bekend geval dat meisjes al op jonge leeftijd trouwden en het leeftijdsverschil in dergelijke huwelijken niet erg belangrijk werd geacht.

Tevens wilde men dat hun dochter zo snel mogelijk ging trouwen om zo het levensonderhoud van hun dochter te garanderen. Een andere reden was dat meisjes fysiek op veel jongere leeftijd volwassen werden door het klimaat en andere geografische omstandigheden.

Bovendien, het feit dat Aishe (ra) vóóraf het huwelijk met profeet Muhammed (saw) verloofd was met Djubeyr ibn Mutim, die een niet-moslim was, toont aan dat huwelijk op vroegere leeftijd praktisch niet afkomstig is van de Islam, maar dat het ook gebruikelijk was onder niet-moslims.

Daarbij komt ook nog kijken dat dit niet alleen het geval was bij meisjes; wanneer we terugkijken naar die tijd zien we ook dat jongens op jonge leeftijd gingen trouwen. Amr ibn As en zijn zoon Abdullah hebben een leeftijdsverschil van twaalf jaar, dat wil dus zeggen dat Amr negen á tien jaar oud was toen hij trouwde.

Het huwelijk tussen Muhammed (saw) en Aisha (ra) heeft betrekking op de taak van profeetschap waaraan vele wijsheden zijn verbonden.

Een van deze wijsheden is dat Aishe (ra) op haar vroege leeftijd een sterk geheugen had en daardoor veel ehadis kon memoriseren. Het leven van profeet Muhammed (saw) dient door moslims als voorbeeld genomen te worden in zowel het sociale leven als het privéleven. Het privéleven van profeet Muhammed (saw) kan alleen bekend worden middels de overleveringen van zijn (saw) eerbare vrouwen.

Zo is Aishe (ra) een van de overleveraars die de meeste ehadis heeft overgeleverd en diende zij als een bron van kennis na het overlijden van profeet Muhammed (saw).

Wat betreft de leeftijd van Aishe (ra) tijdens haar huwelijk; over het algemeen zijn er niet veel overleveringen die concreet aangeven wat de leeftijd van Aishe (ra) was tijdens haar huwelijk met profeet Muhammed (saw).

De mening dat zij negen jaar oud was tijdens haar huwelijk steunt op een berekening op basis van de datum waarop zij is overleden. Aishe (ra) overleed in het achtenvijftigste jaar na de Hidjrat op zesenzestig jarige leeftijd.^[2] Dit houdt in dat zij tijdens de Hidjrat acht jaar oud was. Aangezien Aishe (ra) een jaar na de Hidjrat trouwde met de profeet (saw) kan gesteld worden dat zij negen jaar oud was tijdens haar huwelijk.^[3]

Er zijn ook meningen die aangeven dat Aishe (ra) op haar zeventiende leeftijd met de profeet Muhammed (saw) trouwde.^[4] Een overlevering die als argument wordt gebruikt is dat Esma (ra), de zus van Aishe (ra), op honderd jarige leeftijd overleed in het drieenzeventigste jaar na de Hidjrat.^[5] Dit geeft aan dat Esma (ra) zeventwintig jaar oud was tijdens de Hidjrat. Aangezien Esma (ra) tien jaar ouder is dan Aisha (ra), moet Aisha (ra) zeventien jaar oud zijn geweest tijdens de Hidjrat en achttien jaar oud tijdens haar huwelijk.^[6]

Het huwelijk van Aishe (ra) met de profeet (saw) op jonge leeftijd is een onderwerp van discussie geworden in de twintigste en eenentwintigste eeuw. De ongegronde kritiek is dat het huwelijk tussen profeet Muhammed (saw) en Aishe (ra) een huwelijk is dat is gebaseerd op lust en begeertes. Allah verhoede! Honderdduizendmaal, in geen geval! Zijn verheven eer kan niet aangetast worden en in twijfel getrokken worden door zulke gemene, lage handen van wantrouwen!

Immers, het is inderdaad een getuigenis van en een bewijs voor ieder weldenkend mens dat een dergelijke persoon, die vanaf zijn vijftiende tot zijn veertigste levensjaar, dus in een levensperiode waarin het vuur van de hartstocht oplaait en de verlangens van de nefs branden, zich in absolute kuisheid en in volkomen eerbaarheid, met overeenstemming van vriend en vijand, zich met één enkele, oudere vrouw als Khadidjetul-Kubra (ra) tevreden heeft gesteld en genoegen heeft genomen, niet vanuit het bevredigen van zijn nefs vele vrouwen ter huwelijk heeft genomen.

Het is klaarblijkelijk vanzelfsprekend dat het huwen van vele vrouwen pas na zijn vijftigste levensjaar, dus in een levensperiode waarin het vuur van de hartstocht begint uit te doven en de verlangens van de nefs beginnen te kalmeren, niet gebeurde om zijn nefs te bevredigen, maar daarentegen voor andere, belangrijke redenen diende.^[7]

Het huwelijk met andere vrouwen was pas na het overlijden van Khadidje (ra) na de drieënvijftigste leeftijd van profeet Muhammed (saw). Iemand die in zijn jeugd zijn lust en nefs niet volgt zal logischerwijs dit ook niet doen tijdens zijn ouderdom, omdat de lust en de verlangens van de nefs zich niet meer op een hoog niveau bevinden. Het is dus onlogisch dat profeet Muhammed (saw) zijn lust en begeertes volgde bij het huwen van Aishe (ra).

Ten slotte, op basis van deze informatie kunnen we constateren dat het niet vreemd is dat Aishe (ra) ging trouwen toen ze negen jaar oud was. De tegenstanders van profeet Muhammed (saw), die op zoek waren naar kansen om tweedracht en opruiing te zaaien tussen moslims, hebben talloze leugens verzonnen over onze moeder Aishe (ra). Indien het huwelijk tussen profeet Muhammed (saw) en Aishe (ra) een buitengewoon huwelijk geweest zou zijn, dan zouden zijn tegenstanders dit te woord brengen. Alleen dit argument is al genoeg om te bewijzen dat er niets vreemds was aan dit huwelijk.

Bovendien is Aishe (ra) eerder verloofd geweest met Djubeir, wat overduidelijk aangeeft dat Aishe (ra) op geschikte leeftijd was om te kunnen trouwen.

Wat de ongegronde bewering betreft dat de Profeet (saw) gewelddadig zou zijn en massamoord gepleegd zou hebben, is zo een afgrijselijke laster dat wij moeite hebben gehad om dit onder woorden te brengen.

De Profeet (saw) heeft zelfs het verlangen naar oorlogsvoering verboden. Vrede is binnen de Islam een principe, terwijl oorlog een uitzondering is. Een prachtig voorbeeld hiervan is dat de Profeet (saw) Mekka heeft veroverd zonder oorlogvoering. Hij (saw) heeft zelfs zijn wreedste vijanden vergeven. Waar en wanneer is hier nog een voorbeeld van in de geschiedenis van de mensheid?

Binnen de Islam is oorlogvoering toegestaan als een van deze twee situaties ontstaan:

• Het eigen leven, eer, eigendommen en land dienen verdedigt te worden. Hetgeen in de Kuran als volgt wordt verkondigd:

• Om de Islam te verdedigen. Dat wil zeggen; indien de vijand de uitnodiging naar Islam verhindert.