Grote geleerden maken duidelijk dat de ouders van profeet Muhammed (saw) niet ter bestraffing veroordeeld worden; zij zijn gelovige mensen en zullen het paradijs binnentreden.^[1] Het is niet aan Allah de Rechtvaardige toe te schrijven dat Hij het gezegende hart van Zijn geliefde gezant en de tedere liefde van hem jegens zijn ouders zal verwonden.

Indien men stelt: “Aangezien dit nu eenmaal zo is, waarom hebben zij niet lang genoeg geleefd om zijn (saw) profeetschap te kunnen zien?

Het antwoord: Allah de Rechtvaardige heeft vanuit Zijn vrijgevigheid de ouders van Zijn Habibul-Ekram niet onder de dwang tot dankbaarheid doen verkeren, opdat de tedere liefde van profeet Muhammed (saw) jegens zijn ouders evenwichtig zou kunnen blijven. Teneinde zijn ouders niet van het niveau van hun ouderschap naar het niveau van een spiritueel kind omlaag te plaatsen, heeft Zijn barmhartigheid het vereist hen tot Zich te nemen en hen gelukkig te maken en zodoende Zijn Habibul-Ekram tevreden te stellen. Daarom behield Hij zijn ouders en zijn grootvader niet in Zijn zichtbare ummet hier op aarde. Echter heeft Hij wel de waarde, de verhevenheid en de gelukzaligheid van zijn (saw) ummet aan hen geschonken. Waarlijk, indien de vader van een hoge veldmaarschalk die de rang van een kapitein bekleedt, ter audiëntie bij hem, zijn zoon, wordt geroepen, dan bevindt de zoon zich inderdaad midden tussen twee met elkaar botsende gevoelens. Op deze wijze plaatst de heerser vanuit zijn barmhartigheid de vader niet onder het gezag van zijn eerbiedwaardige veldmaarschalk.^[2]

Voor meer onformatie lees ook:

Welke van de meningen over de toestand van het geloof van de oom van profeet Muhammed (saw), Ebu Talib, is de meest overtuigende?