Aangezien de Koran in de maand Ramadan is neergedaald, dient men tijdens deze gezegende maand, teneinde zich de tijd waarin de Koran werd geopenbaard voor te kunnen stellen om dit hemelse decreet op de beste manier te verwelkomen, tot een gezegende toestand toe te treden door zichzelf van lage begeertes en nutteloze zaken af te houden, door te stoppen met eten en drinken en in gelijksoortige toestand als de engelen te verkeren, door de Koran te reciteren en aan te horen alsof deze pas is neergezonden, en door het goddelijke decreet te beluisteren alsof dit door de profeet (saw), door de engel Djibrīl (as), of veeleer door Allah wordt verkondigd. Zodoende treedt men toe tot een gezegende toestand. De mens dient zichzelf tot Zijn spreker te maken, opdat anderen hem kunnen aanhoren, en op die wijze anderen tot op zekere hoogte de wijsheid te laten kennen die zich in de neerdaling van de Koran bevindt.

Het is inderdaad zo alsof de gehele islamitische wereld in de gezegende maand Ramadan in een moskee verandert waarin miljoenen huffaz in alle hoeken van deze geweldige moskee de Koran, dit hemelse decreet, aan de aardbewoners ten gehore brengen. Elke Ramadan wordt het vers

op een schitterende, stralende wijze weergegeven en bewijst zij dat de maand Ramadan de maand van de Koran is. Sommigen in deze geweldige gemeenschap luisteren met overgave naar de huffaz, terwijl anderen het ingetogen voor zichzelf reciteren.

Inderdaad, zoals het uitermate afkeurenswaardig en afschuwelijk is zich in zo een gezegende moskee aan de verlangens van de nefs over te geven en zich van deze verlichte zegenrijkheid te onthouden door te eten en te drinken, en daarmee begrijpelijkerwijs de innerlijke verachting van deze gemeenschap op te roepen, zo is het eveneens in de ogen van de gehele islamitische wereld afkeurenswaardig en afschuwelijk om in de gezegende maand Ramadan niet te vasten. Zij die zodanig handelen worden het mikpunt van de innerlijke verachting van deze gemeenschap.