Bij investeringen met een financieel hefboomeffect kunt u posities innemen en handelen in het onderpand dat u belegt met een limiet van 200 procent. Met andere woorden, u heeft de mogelijkheid om €200,- te verhandelen voor de €1,- die u heeft geïnvesteerd. Daarom hebben beleggers de mogelijkheid om winst te maken met de hefboomwerking op basis van de geïnvesteerde fysieke transactie. Daarentegen is uw risico beperkt tot het door u geplaatste onderpand. Beleggers kunnen geen product verkopen dat ze niet in andere beleggingsinstrumenten hebben. Om een verkooptransactie te laten plaatsvinden, moet er eerder een aankooptransactie hebben plaatsgevonden. In een markt waar financieel hefboomeffect wordt toegepast, kunt u direct uw aandelen verkopen, zodra u denkt dat die aandeelwaarde zal dalen. U kunt dus ook winst maken in dalende marktomstandigheden.

Gezien de bovenstaande uitleg over financieel hefbomen, voeren organisaties en individuen die deze transactie doen (op deze manier vreemde valuta kopen en verkopen) namens hun klanten, ook al als zij geen volmachtscontract hebben, de transactie uit als volmachtige van de klant. Ondertussen lenen ze hen tot tweehonderd keer het geld dat de klant aan hen geeft/stort, en kopen en verkopen met dit (niet) geld vreemde valuta.

Maar waarom lenen ze zoveel geld? Is het in het voordeel van de klant of in het voordeel en de groei van de garantie die voor hen is gegarandeerd? Dat laatste natuurlijk. Omdat er door de klant zekerheden worden gestort, wordt de schade bij schade gedekt door deze zekerheid. Als er winst is, wordt deze naar de rekening van de klant geschreven, maar de handelaar verdient ook door een commissie te ontvangen. Met andere woorden, er is sprake van een 'leningsrente'-situatie, die in fikh niet is toegestaan.

Als de transactie die namens de volmacht wordt uitgevoerd verlies maakt (of schade oploopt), wordt de schade beperkt tot “alleen door u geplaatste onderpand”, terwijl de gehele schade moet worden opgevangen. Deze wijze past niet in de maatstaf van fikh.

Het wordt ook niet toegestaan geacht in fikh wanneer geld dat niet bestaat (of niet beschikbaar is) of niet gekocht is, wordt gekocht, omdat er geen daadwerkelijke levering of leveringsconditie (of leveringsvoorwaarde) is.

Komt dit proces de samenleving, de landeconomie ten goede? Het antwoord op de vraag is "nee".