Het bezit dat als zakāt gegeven moet worden, moet zich daadwerkelijk in handen van de eigenaar bevinden, wat betekent dat de eigenaar volledig eigenaar van het bezit moet zijn.

Volgens de Islamitische wetgeving behoort het eigendom van de man toe aan hemzelf en dat van de vrouw ook aan haarzelf. Vanuit dit principe binnen de Islam is een vrouw eigenaar van haar eigen bezittingen en een man eigenaar van zijn eigen bezittingen. Ieder van hen dus is verantwoordelijk voor zijn/haar eigen bezittingen.

Voor een vrouw die geen mahr (bruidsschat) heeft ontvangen van haar echtgenoot, is er geen zakāt verschuldigd vanwege die mahr. Maar een vrouw die wel een mahr heeft ontvangen van haar echtgenoot, moet zakāt betalen als de waarde van die mahr samen met haar geldachtige capital de nisab hoeveelheid bereikt. De zakāt die een vrouw dient te betalen vanwege haar mahr valt dus niet onder de verantwoordelijkheid van haar echtgenoot.