Indien een gespecialiseerde arts tegen een patiënt zou zeggen dat vasten schadelijk zou zijn voor zijn gezondheid, dan mag hij niet vasten tijdens de Ramadan.^[1] Als zijn ziekte tijdelijk is, dient hij de dagen die hij niet met vasten doorbrengt in te halen, wanneer hij beter wordt. Indien zijn ziekte blijvend is, dient hij fidye te geven voor iedere dag waarin hij niet kon vasten. Het is immers in de Koran als volgt verkondigd:

[Vast gedurende] een vastgesteld aantal dagen. Wie ziek of op reis is, dient deze [verzuimde] dagen goed te maken [door hetzelfde aantal dagen te vasten] op andere dagen. En degenen die het met heel veel moeite zouden kunnen [en derhalve besluiten niet te vasten,] moeten een arme voeden. [En wanneer diegene] dit uit zichzelf goed doet, dan is dat beter voor hem. Het vasten is [niettemin] beter voor jullie, als jullie dat eens wisten!^[2]

Wat de arme zieken die niet bij machte zijn om desbetreffende fidye te betalen betreft, ze hoeven de fidye niet te betalen totdat ze bij machte zijn om deze te betalen.^[3]