De wijsheid bevindt zich in de met hen verbonden taken. Adem (as) is als uitvoerder tot een zodanige taak aangesteld, waarbij het resultaat de gehele geestelijke ontwikkeling, de ontplooiing en het opschalen van de menselijke bekwaamheden behelst en het maakt de mens een alomvattende spiegel waarin alle verheven namen van Allah verschijnen.

Indien Adem (as) in het paradijs gebleven zou zijn, dan zou zijn positie evenals die van een engel stabiel gebleven zijn en zouden zijn potentiële menselijke begaafdheden zich niet hebben kunnen ontwikkelen. Bovendien zijn engelen, die permanent op een vastgesteld niveau verkeren, zeer talrijk in aantal. Voor dat soort dienaarschap is de mens niet noodzakelijk. Veeleer vereist de wijsheid van Allah een plaats van beproeving, die overeenkomt met de bekwaamheden van de mens, de mens die ervoor bestemd is oneindig vele niveaus omhoog te stijgen. Omwille van deze reden is de mens, tegengesteld aan de situatie van de engelen, uit het paradijs verdreven na de bekende zondeval welke min of meer uit zijn aard voortkwam. Dus, de verdrijving van Adem (as) uit het paradijs is pure wijsheid en pure barmhartigheid. Bovendien is het ter hel veroordelen van de ongelovigen terecht en rechtvaardig. Immers, een ongelovige heeft in zijn korte leven een enkele zonde begaan, waarin zich een grenzeloze misdaad bevindt.

Ongeloof is immers inhoudelijk een belediging ten opzichte van de gehele schepping, een reducering van haar waarde, een verloochening van alle kunstzinnig geschapenen die de eenheid van Allah getuigen en een vernedering van de namen van Allah, waarvan de verschijningen in de spiegels der schepping zichtbaar zijn. Teneinde de rechten van de gehele schepping van de ongelovigen terug te nemen, werpt Kahhar-u zul-Djelal Die de Sultan der schepping is, deze ongelovigen voor eeuwig de hel in. Immers, een grenzeloze misdaad vereist een oneindige bestraffing.^[1]

Klik voor meer informatie:
Waarom is de duivel geschapen en waarom bestaat hij?